Bijna 4 maandjes Canada

Heey lieve mensen thuis!

Ik ga hier een dagboek bijhouden met verhalen over wat ik hier allemaal beleef. Ook zodat ik zelfs eens terug kan kijken hoeveel ik hier mee maak en wat de goede en de slechte dingen zijn.

Ondertussen zit ik hier al bijna 4 maanden. Enkele observaties tot nu toe:
- De postbodes zien er hier uit als padvinders (ik zal een foto plaatsen van de zomer, nu zijn ze in winteroutfit, lang niet zo leuk)
- Winter begint hier vroeg, erg vroeg. Half October begon het al te sneeuwen en koud te worden. Daarna gaat het up and down van +15 naar -10.
- Men werkt hier nog met cheques. Dus als je salaris krijgt, krijg je een papiertje, dan ga je daarmee naar de bank en laat je het op je rekening zetten of cashen. Ook als jij iets wilt betalen (huur e.d.) gaat dit vaak nog met cheques. Internetbankieren is hier nog niet zo groot helaas. Het is allemaal erg omslachtig, zeker als je op vrijdag naar de bank gaat (payday) dan staat er een rij met 30 man die allemaal papiertjes in komen leveren.
- Er is hier een andere mentaliteit. Je kunt gerust een kwartier staan wachten bij de supermarket omdat de cashiere vriendinnen is met de person voor je en daar ook gewoon haar afgelopen weekend mee bespreekt. In Nederland zou dit vrij onbeleefd zijn. Ook moet er in de supermarket iemand komen als je een minderjarige (<19) cashiere hebt en je wilt een fles wijn afrekenen. Die mag zij namelijk niet aanraken. Dus moet er hulp komen. En mensen lopen hier gemiddeld met snelheid schildpad x 10. Dus nog een kwartier wachten. Ach je raakt eraan gewend.
-De mensen zijn hier wel erg beleefd, ze zeggen overal sorry voor (als jij bijvoorbeeld tegen hun opbotst, zeggen zij sorry). En ze houden de deuren voor je open.
- Men doet hier aan baancreatie. Er staan mensen een bordje vast te houden tijdens wegwerkzaamheden met stop en slow. Die draaien ze dan op als je mag rijden. (zet gewoon een stoplicht neer!). Het ergste is dan dat er nog 4 man bij staat te kijken ook.
- In Fredericton stikt het de moord van de eekhoorns. Letterlijk als je gaat fietsen kom je er minstens 30 tegen. (dus ook niet zo raar dat Kenny, ik en papa er een doodgereden hebben zien worden).
- Ook stikt het er de moord van herten en wasberen. Wij hebben een erg dikke luie wasbeer bij het apartement, die een zooi maakt van de afvalbak.
- op nationale feestdagen (minstens een per maand) is er niks...maar dan ook niks open, zodat Pieter en ik de eerste feestdag maar naar de pizza delight (fastfoodketen) zijn gegaan. aangezien normale restaurants en supermarkten gesloten waren.

Tevens zijn Papa Mama en Kenny al langs geweest en wat was dat gaaf!! Heerlijk samen de omgeving verkend, want ik had ook nog niet veel gezien van Fredericton en de omgeving. Helaas gaat alles hier zo'n beetje na 1 September dicht. Gelukkig was er nog genoeg samen te doen zoals walvissen kijken, naar dorpjes gaan, vele kilometers rijden en op wasbeerjacht.
Helaas is er een tijd van komen en een tijd van gaan. Het afscheid viel me best zwaar, ik vond zoveel man in het apartement wel gezellig.

Het bevalt verder hier in Fredericton erg goed samen met Pieter. Ons apartement is gezellig en warm en het samenwonen gaat ons goed af. Lekker samen koken, series kijken en spelletjes doen. Nu het winter wordt is het al rond 4 uur donker, dat is vrij deprimerend. Als ik dan alleen thuis ben mis ik de mensen en het leven in Nederland soms erg.
Daar komt bij dat er weinig werk te vinden is hier in New Brunswick, iedereen verteld mij: go out west! wat doe je hier! Out west betekent hier: ga naar Vancouver, Calgary, Toronto!. Nja dan liever terug naar Nederland is dezelfde afstand zo ongeveer.

Het goede nieuws is dat ik ben aangenomen bij Natech. Een environmental engineeringbedrijf. Hier mag ik maandag beginnen, maar dat is een contract voor een maand. Hierna zien zij tot nu toe geen mogelijkheden meer voor mij om er te blijven werken. Ook pieters werk bij AMEC zit er waarschijnlijk op, tevens door te weinig werk.

Dus wat het nieuwe jaar gaat brengen weten we nog niet. Maar met steun van lieve vriendinnetjes en vrienden en de familie komt het allemaal wel goed.

Volgende week weer een verhaaltje over mijn 1e Werkweek. Vanavond naar de Hungergames en morgen lekker voor skispullen kijken.

Tot ziens!